Παρασκευή 9 Ιανουαρίου 2009

ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΟ ΚΑΙ ΑΝΟΙΧΤΟ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ
ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
ΚΑΛΕΣΜΑ:

ΣΕ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΑΝΕΡΓΟΥΣ, ΝΕΟΛΑΙΟΥΣ ΚΑΙ ΓΟΝΕΙΣ, ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΝΑΝ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΜΙΑ ΠΟΥ ΤΑ ΒΛΕΜΜΑΤΑ ΜΑΣ ΣΥΝΑΝΤΗΘΗΚΑΝ ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΑΓΩΝΙΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΕΛΠΙΔΑ ΕΤΟΥΤΟΝ ΤΟΝ ΔΕΚΕΜΒΡΗ …

Σάββατο 6 Δεκέμβρη 2008. Ο 16χρονος Α. Γρηγορόπουλος πέφτει νεκρός, δολοφονημένος εν ψυχρώ από τον ειδικό φρουρό… Η δολοφονία αυτή, για μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, και καθομολογία των περισσότερων ντόπιων αλλά και διεθνών Μ.Μ.Ε., ήταν «η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι» προκαλώντας μια έκρηξη κοινωνικής οργής, πρωτοφανή για τα ελλαδικά δεδομένα των τελευταίων (τουλάχιστον) 30 χρόνων. Η οργή αυτή πολύ γρήγορα προσέλαβε διαστάσεις κοινωνικής εξέγερσης ταράζοντας συθέμελα την επίπλαστη «κοινωνική ειρήνη», την εκβιαστική δηλαδή συνθήκη της διαρκούς και κλιμακούμενης λεηλασίας μας από τους κυβερνητικούς, κρατικούς και μη, νταβατζήδες μας. Ήταν ένα βίαιο κύμα που τάραξε τον βούρκο ενός σάπιου, διεφθαρμένου και χρεωκοπημένου συστήματος.

Πολύ απλά, όταν λέμε ότι χρειάστηκε «μια σταγόνα για να ξεχειλίσει το ποτήρι», αυτό σημαίνει ότι το ποτήρι ήταν ήδη γεμάτο, από μια σειρά εκρηκτικών κοινωνικών, οικονομικών και πολιτικών προβλημάτων που δεν μπορούν πλέον ούτε να καμουφλάρονται ή να αποσιωπώνται ούτε να εκτονώνονται, και γι’ αυτό δεν πρέπει κανείς, και πολύ περισσότερο η άρχουσα τάξη αυτού του τόπου, να καθησυχάζεται, γιατί η θύελλα του Δεκέμβρη δεν θα κοπάσει όσο τα πνευμόνια μας είναι γεμάτα με τον αέρα της εξέγερσης, μιας

εξέγερσης που ριζώνει μόνο στο δίκιο μας, σε αυτό που κανένας δεν πρόκειται να μας χαρίσει. Γιατί πλέον δεν περιμένουμε κανέναν «σωτήρα» να μας σώσει, και είμαστε αποφασισμένοι να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας…

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΙΡΗΝΗ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, συναντηθήκαμε στους δρόμους, σε συνελεύσεις και πορείες, σε πηγαδάκια και παρέες, εργαζόμενοι και άνεργοι, νεολαίοι και όχι μόνον, κάτοικοι αυτής της πόλης, που νοιώσαμε ότι δεν μπορούμε να ξαναπάμε σπίτια μας ηττημένοι, και ότι αυτός ο Δεκέμβρης θα πρέπει να γίνει η αρχή, για να ξαναπάρουμε πίσω όλα όσα μας κλέβουνε χρόνια τώρα, με την «συγκατάθεσή» μας ή όχι. Για όλα αυτά που μας στερούν, είτε εκβιάζοντάς μας στηριζόμενοι πάνω στην ανάγκη μας να επιβιώσουμε, είτε παραμυθιάζοντάς μας ότι ο καθένας και η κάθε μια μας, μόνοι μας, μπορούμε «να την βολέψουμε», μπαίνοντας έτσι χρόνια τώρα στην τροχιά του ατομισμού, στον δρόμο της ιδιώτευσης δηλαδή, που πάντα ήταν και θα είναι σπαρμένος με ήττες, σιωπές και παραιτήσεις, συμβιβασμούς και αδιέξοδα με ανεπάρκειες και απώλειες, και πρώτα από όλα με την απώλεια του ίδιου μας του εαυτού.

Να ξαναπάρουμε λοιπόν πίσω όλα όσα μας κλέβουν χρόνια τώρα, την ίδια μας την ζωή δηλαδή και την αξιοπρέπειά μας, την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον, αλλά και την δύναμη να αλλάξουμε τα πράγματα, όχι σε μιαν άλλη ζωή, αλλά σε αυτήν εδώ, την δικιά μας, την μόνη που είμαστε σίγουροι ότι υπάρχει, αυτή την ζωή που κάθε μέρα μας έφευγε μέσα από τα χέρια μας, εδώ και τώρα λοιπόν.

ΟΤΑΝ ΤΑ ΒΑΖΟΥΝ ΜΕ ΕΝΑΝ ΑΠΟ ΕΜΑΣ…ΤΟΤΕ ΤΑ ΒΑΖΟΥΝ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ

ή αλλιώς…

ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΙΣΣΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΚΟΥΝΕΒΑ ΠΟΥ ΔΕΧΘΗΚΕ ΣΤΙΣ 23/12 ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΜΕ ΒΙΤΡΙΟΛΙ ΕΠΕΙΔΗ ΕΝΟΧΛΟΥΣΕ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΗ ΓΙΑ ΤΑ «ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ» ΚΑΙ Η ΟΠΟΙΑ ΤΩΡΑ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗΣ ΤΗΝ ΖΩΗ…

Νοιώθουμε την ανάγκη να σταθούμε έμπρακτα αλληλέγγυοι στο πλευρό της συναδέλφισσάς μας Κ. Κούνεβα στον αγώνα της για την ζωή της αλλά και στους αγώνες της για ζωή με αξιοπρέπεια. Η Κωνσταντίνα είναι μία από τις εκατοντάδες μετανάστριες εργάτριες που εργάζεται χρόνια σαν καθαρίστρια σε καθεστώς υπενοικίασης. Είναι γενική γραμματέας της Παναττικής Ένωσης Καθαριστών/στριών και Οικιακού Προσωπικού, μάχιμη συνδικαλίστρια, γνωστή για τη στάση της σε πολλά αφεντικά. Μόλις την προηγούμενη εβδομάδα είχε έρθει σε κόντρα με την εργοδοσία «ΟΙΚΟΜΕΤ» διεκδικώντας ολόκληρο το δώρο των Χριστουγέννων γι’ αυτήν και τις συναδέλφισσές της και καταγγέλλοντας τις παρανομίες στη μισθοδοσία. Έχει προηγηθεί η εκδικητική απόλυση της μητέρας της από την ίδια εταιρεία, δυσμενής μετάθεση της ίδιας στο Μαρούσι ενώ εκκρεμεί τριμερής συνάντηση στην Επιθεώρηση Εργασίας στις 5/1/09 ύστερα από καταγγελία της.

Η Κωνσταντίνα, νοσηλεύεται στον Ευαγγελισμό σε κρίσιμη κατάσταση, μιας και οι δράστες όχι μόνο την περιέλουσαν με βιτριόλι (καυστικό οξύ) αλλά της έριξαν και στο στόμα με αποτέλεσμα να προκληθούν βαριές βλάβες σε ζωτικά όργανα.

Ο αριθμός του λογαριασμού οικονομικής ενίσχυσής της είναι: 5012 019021 277 Τράπεζα Πειραιώς
DECHEVA ELENA KUNEVA KOSTADINKA NIKOLOVA

ΓΙΑ ΤΟΥΣ 70 ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΣΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΚΑΡΙΠΙΔΗΣ ΣΤΗΝ ΒΙ.ΠΕ. ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ ΚΑΙ ΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΤΟΥΣ ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ 19/12 ΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ «ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ»…ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΩΡΑ ΤΟΥΣ ΑΦΟΥ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ

Νοιώθουμε την ανάγκη να σταθούμε έμπρακτα αλληλέγγυοι στους 70 εργαζόμενους και εργαζόμενες, ντόπιους και μετανάστες, οι οποίοι (απλήρωτοι επί μήνες) προχώρησαν σε επίσχεση εργασίας ζητώντας τα δεδουλευμένα τους και αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας για όλους, ντόπιους και μετανάστες. Απέναντί τους, οι εκβιασμοί του αφεντικού που φαίνεται πως έχει συνειδητοποιήσει πολύ καλά ότι οι μηχανές χωρίς τους εργάτες είναι άχρηστες, όσο άχρηστα είναι δηλαδή και τα αφεντικά για την κοινωνία.

Οι εργαζόμενοι αυτοί δεν είναι οι μόνοι που βιώνουν το καθεστώς άγριας εκμετάλλευσης αλλά και εργασιακής ανασφάλειας, αλλά είναι ίσως οι μόνοι αυτή την στιγμή που αγωνίζονται ενωμένοι και με δυναμικό τρόπο δείχνοντας σε όλους μας τον δρόμο.

Σε μια περίοδο που τραπεζίτες κι αφεντικά, με πρόσχημα την οικονομική κρίση και με τις πλάτες των κυβερνώντων, επιτίθενται στα εργασιακά μας δικαιώματα, μας ζητάνε να πληρώσουμε και την ζημιά, να ανεχτούμε δηλαδή να δουλεύουμε ακόμα περισσότερο και να πληρωνόμαστε ακόμα λιγότερο, να δεχθούμε σαν αναγκαίο κακό τις απολύσεις μας ή την συνέχιση της οικονομικής μας εξαθλίωσης, την ανεργία μας, την αδυναμία μας να ζήσουμε σαν άνθρωποι και την ολοκληρωτική αβεβαιότητα που μας επιβάλλει να μην μπορούμε να ονειρευτούμε τίποτα.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ 270 ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ 70 ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΗ…

Πριν από όλα, νοιώθουμε την ανάγκη να σταθούμε έμπρακτα αλληλέγγυοι στους 270 και πλέον διωκόμενους αλλά και στους περισσότερους από 70 προφυλακισμένους της εξέγερσης του Δεκέμβρη. Γιατί ανάμεσά τους δεν βρίσκουμε (και πώς θα μπορούσε άλλωστε) ούτε πληρωμένους πράκτορες και προβοκάτορες ούτε συνωμότες ξένων ή εξωγήινων σκοτεινών κύκλων, αλλά εξεγερμένους, ανθρώπους που μετά την δολοφονία του 16χρονου Αλέξη, το σπίτι δεν τους χώραγε, και ο καναπές θα τους κατάπινε, και γι’ αυτό διώκονται, επειδή βγήκαν στο δρόμο… Ανάμεσά τους, στην πλειοψηφία τους μετανάστες και ανήλικοι/συνομήλικοι του Αλέξη, αλλά και εργαζόμενοι, άνεργοι, αγωνιστές και αγωνίστριες, σύντροφοι και συντρόφισσες.

Συλληφθέντες ακόμα και άνθρωποι που τόλμησαν να πραγματοποιήσουν εκδήλωση/μικροφωνική στην πόλη τους (Πτολεμαΐδα 5/1/09) μαζί και οι γονείς και φίλοι τους που πήγαν στο Α.Τ. να τους συμπαρασταθούν αλλά και ανήλικοι οι οποίοι διώκονται με βάση τον αντιτρομοκρατικό νόμο (Λάρισα).

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΑΤΑΝΤΙΝΑ ΚΟΥΝΕΒΑ

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ «ΚΑΡΙΠΙΔΗΣ»

ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ

ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ Ε.Κ.Ι

Γιάννενα 9/1/09


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου